Achtergrondartikelen

LTRO operaties van de ECB

Eind 2011 en begin 2012 is tweemaal een LTRO operatie doorgevoerd door de president van de ECB – Mario Draghi –. De liquiditeit in landen als Duitsland en Nederland stapelde zich namelijk op, terwijl de perifere landen over steeds minder liquiditeiten beschikten. Deze operatie moest het liquiditeitsprobleem van de perifere landen helpen verzachten.

De afkorting staat voor Long Term Refinancing Operation. ‘Long Term’ betekent hier leningen met een looptijd van maximaal 3 jaar die door banken tegen minimale rentetarieven en bedenkelijk onderpand aangegaan kunnen worden bij de ECB. Drie jaar is een uitzonderlijk lange periode voor een dergelijke lening. De totale omvang van deze operatie bedroeg ca. 1.000 miljard euro.

Deze actie werd gezien als een reddingsoperatie, maar als de kapitaalvlucht in ogenschouw wordt genomen, die daardoor versterkt is, zijn de onevenwichtigheden in de Eurozone alleen maar versneld toegenomen.

De kapitaalvlucht is in gang gezet door Zuid-Europese banken die voor een lage rente bij de ECB leenden, dit tegen de inbreng van inferieur onderpand. Het geleende geld kwam vervolgens als liquiditeit beschikbaar voor de klanten van de bank die het op hun beurt overmaakten naar het buitenland (kapitaalvlucht wordt hiermee gefinancierd). Een ander deel van het geld werd gebruikt door de banken om binnenlandse staatsobligaties van te kopen ter financiering van de plaatselijke overheid. De gekochte staatobligaties brengen de Zuidelijke banken weer in als onderpand bij de ECB ter verkrijging van nieuwe ECB-leningen, hierdoor ontstaat een vestzak-broekzak caroussel.

Er hadden allang kapitaalrestricties ingevoerd moeten zijn, maar ja, daarmee geef je toe dat het eurosysteem gefaald heeft.

Om voor LTRO liquiditeit in aanmerking te komen, moeten banken – net zoals bij target2-financiering – onderpand inbrengen. Tot 15 oktober 2008 moest dit onderpand minimaal van A- (Amin) kwaliteit zijn. Vanaf die datum is deze eis naar aanleiding van de Lehman-Brother-crisis drie niveau's verlaagd: naar BBB- (BBBmin), wat simpelweg junkstatus is. Deze verlaging was nodig omdat er in de betreffende landen steeds minder kwaliteitsonderpand op de bankbalansen aanwezig was. De inferieure pandwinkel van de ECB barst inmiddels uit zijn voegen. Via deze bad bank hebben Duitsland en Nederland nu een claim op grote delen van de activa van de rest van de Eurozone.

Wil je reageren op bovenstaand artikel, maak dan gebruik van het contactformulier en je commentaar wordt hieronder geplaatst.