Economische vooruitzichten
De Bank of England spreekt zich uit over de financiële crisis
Op 4 december 2012 kwam Andrew Haldane, de executive director for financial stability van de Britse centrale bank, beter bekend onder de naam Bank of England, met een schokkende verklaring naar buiten. Vrij vertaald gaf Haldane aan dat de financiële crisis economisch gezien de vernietigingskracht heeft van een wereldoorlog. Hij zei letterlijk: "In terms of loss of income and outputs this is as bad as a world war".
Haldane zei vervolgens dat de boosheid van de bevolking over de rol van de commerciële banken met betrekking tot de huidige financiële puinhoop volkomen terecht is, en dat de salarissen en bonussen in de financiële sector nog steeds véél te hoog zijn. Het is volgens hem dan ook volkomen terecht dat er grote maatschappelijke vraagtekens worden geplaatst bij de rol van financiële instellingen in dit debacle.
Uitgespeeld
De Bank of England verwacht dat financieel herstel minstens één, maar waarschijnlijk twee generaties zal duren. De volgende twee generaties kunnen de rekening dus gaan betalen van de financiële spelletjes van de Londense City. Vier jaar na het begin van de financiële crisis is de Britse economie nog steeds 3% kleiner dan in 2008. Dit ondanks grote financiële injecties in de Britse economie sinds 2008 – via begrotingstekorten van gemiddeld 10% per jaar.
Engeland zit opgescheept met een gecombineerde publieke en private schuldquote van 550% van zijn BBP. Daarmee heeft Engeland met Japan de hoogste schuldquote ter wereld. De BoE is al enige tijd consequent in het bezigen van superlatieven. Begin 2012 verbaasde de bankpresident – Mervyn King – vriend en vijand door doodleuk te verklaren: "This is the most serious financial crises since the nineteen thirties, if not ever".
Inmiddels heeft de Bank of England het grootste QE-programma in relatie tot het Britse BBP achter de rug van alle westerse landen. Er is voor 375 miljard pond aan staatsobligaties opgekocht in de secundaire markt. Ondanks dit opkoopprogramma en de enorme flankerende begrotingstekorten komt de reële economie niet in beweging. De waarschuwing van deze bank lijkt daarom meer op een definitief signaal, namelijk dat ze niet meer gelooft dat haar beleid enig verschil kan maken. De monetaire handdoek wordt in de ring gegooid. Dit soort uitspraken zijn nooit toevallig.
Wiens verantwoordelijkheid?
Leuk, deze reactie van de Bank of England. Zij is verantwoordelijk geweest voor het toezicht op de financiële sector. Wat heeft deze instelling in godsnaam gedaan gedurende de zogenaamde financiële topjaren van de Londense City? Duizenden medewerkers hebben gewoonweg zitten slapen, terwijl het een publiek geheim is dat er in Londen doodleuk accountantsverklaringen werden afgegeven die onder Amerikaanse jurisdictie geweigerd werden.
De manipulatie van de balans van het inmiddels failliete Lehman Brothers vond niet voor niets in Londen plaats. Om nog maar te zwijgen over het LIBOR-schandaal, MF Global en the London Whale. Deze schandalen kwamen alle de laatste 12 maanden aan het licht en betroffen respectievelijk rentemanipulaties, ongeoorloofde handel met middelen van klanten en ongedekte megaspeculatie met derivaten bij de bank JP Morgan.
Het business model van de Londense City
De Londense City ziet de wereld als een groot casino en hanteert een business model dat grote financiële schade waar ook ter wereld voor lief neemt, zolang er maar een paar pond winst gemaakt wordt in Londen. De Engelse taal heeft een treffend begrip voor de gevolgen van dit soort praktijken: collateral damage. De Bank of England zou als toezichthouder eens wat scherper aan de wind moeten gaan zeilen.
Wil je reageren op bovenstaand artikel, maak dan gebruik van het contactformulier en je commentaar wordt hieronder geplaatst.
