Eurocrisis

Economie Portugal

Enige tijd geleden bracht de Amerikaanse Citybank haar financieel-economische verwachtingen naar buiten voor de economie van Portugal. Deze verwachtingen vormen een pijnlijke illustratie van de onhoudbaarheid van het one size fits all concept dat ten grondslag ligt aan een gemeenschappelijke munt. Portugal heeft in 2011 een reddingspakket van 78 miljard Euro ontvangen en is voortvarend gaan bezuinigen terwijl gelijktijdig de belastingen verhoogd zijn.

De verwachtingen van Citybank

Citybank verwacht in 2012 voor de economie van Portugal een krimp van het BBP van 3,8%, gevolgd door een krimp van 5,7% in 2013 en een krimp van 1,3% in 2014. De BBP-krimp over de periode 2009-2011 bedroeg al 10,4%. De totale krimp over de periode 2009-2014 telt aldus op tot 21,2%. Een dergelijke krimp zou zinvol kunnen zijn indien Portugal hierdoor haar begrotingstekort onder controle zou krijgen, zodat er een harde bodem wordt bereikt en gezonde groei in beeld komt. Dit is helaas niet het geval. Het Portugese begrotingstekort voor dit jaar bedraagt volgens Citybank 5,1%, gevolgd door en tekort van 4,9% in 2013 en een tekort van 5,4% in 2014.

Deze cijfers zijn geen goed nieuws voor de Portugese staatsschuld. De toename van de schuld als percentage van het BBP is de som van het begrotingstekort en de afname van het BBP (teller en noemer effecten). De staatsschuldquote neemt op basis van die cijfers van 2012 t/m 2014 aldus toe met 26,2%. Dit ondanks alle inspanningen.

Portugal lijkt op een hond die zijn eigen staart najaagt. De staatsschuld gaat in 2014 richting de 140% van het BBP. De zichzelf versterkende schuld-deflatie-spiraal verstikt het land. De interne devaluatie die momenteel in volle gang is levert bovendien een onaangename balansdynamiek op voor bedrijven. De bezittingen – zoals grond en gebouwen – worden minder waard, terwijl de schulden in euro's gelijk blijven. Hier­door drijven veel bedrijven richting insolvabiliteit, en mogen banken geen krediet meer verstrekken. Dit speelt niet indien men de munt zou kunnen devalueren, omdat dan de schulden een evenredige afwaardering ondergaan.

Portugal en de euro

Sinds de invoering van de euro 10 jaar geleden heeft de economie van Portugal consequent de laagste groei laten optekenen van de hele eurozone. Het land is het beste en meest schrijnende voorbeeld van het feit dat de Europese muntunie – waaraan enerzijds het industriële Duitsland deelneemt en anderzijds het inefficiënte agrarische Portugal – veel te hoog gegrepen is. De economie van Portugal heeft geen generieke speculatieve onroerend-goed­explosie gekend, zoals Spanje en Ierland. Bovendien is het loon­niveau op Slowakije en Estland na het laagste binnen de eurozone.

Er is geen sprake van Griekse toestanden met betrekking tot corruptie en belasting­inning. Nee, voor dit perifere land – dat enkel grenst aan de armste regio's van Spanje – is een munt waarvan de kracht bepaald wordt door Noord-West Europa gewoonweg te duur. Afschrijving van een deel van de publieke schuld van Portugal verschuift dit probleem slechts naar de toekomst.

Portugal heeft een eigen munt nodig om flexibel te kunnen reageren op economische omstandigheden die voor haar relevant zijn. Dan behoudt het land ook haar politieke integriteit, gebaseerd op een gezond lokaal dualisme tussen de bevolking en haar vertegenwoordigers. Zoiets heet democratie. Deze nationale vorm van democratie wordt ondermijnd door oncontroleerbare eurofiele bureaucraten onder leiding van Van Rompuy, Barroso, Schulz en Draghi die een geopolitieke droom najagen zonder enig realiteitsgehalte.

Wil je reageren op bovenstaand artikel, maak dan gebruik van het contactformulier en je commentaar wordt hieronder geplaatst.